دست نوشته ای از زندانی سیاسی ارژنگ داودی در مورد تهدیدات روزنامه کیهان جهت انتشار و اطلاع عموم در اختیار " فعالین حقوق بشر و دمکراسی درایران" قرار گرفته است. او در بخشی از دست نوشته اش می نویسد: بدون تردید ، مبارزان اصیل و فعالان سیاسی با آگاهی کامل از سبوعیت تام و تمام زنگیان تیغ در دست ،پا به ورتۀ هولناک این مبارزه نابرابر گزارده اندو بنابراین از تهدیدهای مسبوق به سوابق بی شمار آنان نه تنها نمی هراسنند و هر گز باکی به دل راه نمی دهند بلکه همچون پیشینیان سرافرازی که در دل خاک خون خوردۀ زندانهای اوین ، رجایی شهر و سایر زندانهای سراسر میهن ماتم زده خفته اند با عزمی راسخ تر از همیشه خواهان سرنگونی کلیت رژیم فاسد ولایت جعلی فقیه بوده و خود همچنان استوار و پابرجا آماده جانفشانی هستند.

نیک میدانیم که در راه رهایی ایران و ایرانی از زیر یوغ بیگانه زادگان و بیگانه زدگان حاکم ،اگر همه ما سربه سر تن به کشتن دهیم بهتر از این است که سرزمین اهورایی مان بیش از این کنام گرگ و روباه و شغال و کفتار باشد.

متن دست نوشته به قرار زیر می باشد:

با یاد خدا،

و درود به تمام جانباختگان،

ما نمی ترسیم

هم میهنان گرامی،

هوا بس ناجوانمردانه سرد است

خوشا اگر نه رها زیستن ،مردن به رهایی

قربانی بزرگ 28 مرداد 32، دکتر فاطمی همیشه می گفت: در ساحل نجات ایران باید قربانی داد

شیربانوی فرزانه سرکار خانم فقید پروانه فروهر، روز 16 آذر 1336 کنار سر در دانشگاه تهران خروش برآورد که از چی بترسیم و از کی بترسیم؟ با زورنامه کیهان که سرکرد گردنه دار معتاد معروفه رذالت و شرمسار خود نموده، سه شنبه 17/8/90 صفحه شماره 3 تحت عنوان گزارش به اصطلاح تحلیلی از پشت پرده جنگ روانی در ارتباط با حمله نظامی غرب به تاسیسات هسته ای کشور در سطرهای پایانی ستون سوم این گزارش به دردیده گویی های آشکار پرداخته و نه تنها مبارزان سیاسی ، فعالان اجتماعی را به نابودی و قتل عام تهدید نموده که حتی آن دسته از بازی خوردگان انتخابات خرداد 88 منظور انتخابات فرمایشی و نمایشی خرداد 88 که جوگیر شده و ساده لوحانه پای خود از محدوده گلیم خیمه شب بازیها درازتر کرده بودند را نیز از زوزه احتضار آلود خود بی نصیب نگذارده است.

این مقاله به وضوح اعلام می دارد از این پس تحت حمومت سفاکانی که در طول عمر بی کفایت خود همواره پروانه های مام میهن را در خانه و کوچه و خیابانهای ... دشنه آجین کرده اند. دیگر حتی مردان همیشه دوم (رفسنجانی) رژیم هم نمی توانند احساس امنیت داشته باشند اگرنه مبارزان سیاسی محبوس در زندانهایی که اندکی پس از انقلاب 57 تا کنون شاهد اعدامهای انفرادی یا دسته جمعی هزاران جوان ایرانی بوده است هرگز نه خود و نه خانواده هایشان طعم امنیت را نچشیده اند.

پرچمداران جنبش 200 ساله آزادیخواهی ایرانیان می دانند هرگونه پاسخگویی به ترهات و خزعبلات اراذل اطلاعاتی و اوباش امنیتی مستقر در زورخانۀ کیهان به سرکرده داری معروفه، شکنجه گر، دور شأن پیشتازان زندانی است.

و لذا این بیانیه نه در مقام پاسخگویی به جیغ بنفش خدعه گران ضد انقلاب که فقط به منظور اطمینان مضاعف بخشیدن به آزادیخواهان ایران و جهان صادر و اظهار می دارد چنگ و دندان نشان دادنهای عمال حکومتی چیز تازه ای نیست زیرا که عربده کشی و خونریزی از همان آغاز با سرشت آنان عجین بوده است.

بدون تردید ، مبارزان اصیل و فعالان سیاسی با آگاهی کامل از سبوعیت تام و تمام زنگیان تیغ در دست ،تا به ورتۀ هولناک این مبارزه نابرابر گزارده اندو بنابراین از تهدیدهای مسبوق به سوابق بی شمار آنان نه تنها نمی هراسنند و هر گز باکی به دل راه نمی دهند بلکه همچون پیشینیان سرافرازی که در دل خاک خون خوردۀ زندانهای اوین ، رجایی شهر و سایر زندانهای سراسر میهن ماتم زده خفته اند با عزمی راسخ تر از همیشه خواهان سرنگونی کلیت رژیم فاسد ولایت جعلی فقیه بوده و خود همچنان استوار و پابرجا آماده جانفشانی هستند.

نیک میدانیم که در راه رهایی ایران و ایرانی از زیر یوغ بیگانه زادگان و بیگانه زدگان حاکم ،اگر همه ما سر به سر تن به کشتن دهیم بهتر از این است که سرزمین اهورایی مان بیش از این کنام گرگ و روباه و شغال و کفتار باشد.

وصف حال ما را شاعر بزرگ چه زیبا سروده است :

تو می دانی نگاه بی مژۀ محکوم یک اطمینان

وقتی که در چشم حاکم یک هراس خیره می شود

چه دریاییست

تو نمی دانی مردن

وقتی که انسان مرگ را شکست داده است

چقدر زندگیست

ایرانیان جهان متحد شوید

ارژنگ داودی

زندانی سیاسی،شاعر و نویسنده

18/8/90 برابر با 10 نوامبر 2011