موضوع مورد بحث، یک گروه چند هزار نفره از ایرانیان تبعیدی است که در یک کمپ دورافتاده بنام اشرف در استان دیالی در شرق عراق مستقر می باشند. ساکنان اشرف، یک گروه مقاومت علیه رژیم مذهبی ایران می باشند که در گذشته متحد صدام حسین بودند و در حالیکه مالکی ارتباطات خود با ایران را ارتقاء می باشد، خاری در پهلوی مالکی می باشند.
یک حمله مرگبار در ماه آوریل به این کمپ توسط نیروهای عراقی نحوه برخورد عراق با این گروه را با انتقادات بین المللی روبرو ساخت و واکنش نوری المالکی این بود که متعهد شد ساکنان اشرف را تا آخر سال اخراج نماید.
چنین تکذیب علنی در امور دیپلماتیک امری نادر است.

امروز هفتم شهریور ماه سالروز اعدام 20 تن از مردم در شهر سقز است. در ساعت 7 با...مداد 6 شهریور 1358 در ادامه زنجیره اعدام های پادگانی پس از صدور فتوای خمینی، خلخالی جلاد 20 تن از اهالی این شهر برای انتقام مقاومت عظیم چندروزه پس از لشکرکشی به کردستان در پادگان سقز تیرباران کرد. احمد سعیدی، قادربهار، محمد بابامیری، رسول امینی، ناجی خورشیدی، کریم رضائی، انور اردلان، سیف اله‌فیضی، علی فخرایی، عبداله بهرامی، سیدحسن احدی، محمد درویش نقره‌ای، کریم شیرینی، ابوبکر حمیدی، احمد مقدم، جلیل جمالزاده، کشی زاده، محمد غفاری، طاهرخطیبی، ناصر حدادی ..... نام و یاد و راهشان گرامی باد.....

رضا کعبی

لعنت بر خمینی

خلخالی در پادگان سقز

ساعاتی پیش نیروهای اطلاعاتی و امنیتی در مراجعه به محل کار عباس لسانی از فعالین سیاسی اردبیل اقدام به ضرب و شتم و بازداشت عده‌ای از میهمانان وی کردند.رحیم غلامی روزنامه نگار سر‌شناس، محمد بدلی از جمله افرادی هستند که در محل کار عباس لسانی در اردبیل مورد ضرب شتم شدید مامورین اطلاعاتی قرار گرفته و بازداشت شدند.

در مدت چند هفته گذشته نیروهای اداره اطلاعات و نیروهای سپاه پاسداران با همکاری مشترک در روستاهای اطراف کوهستانهای شاهو و کوسالان اقدام به بازداشت حدالقل ۱۶ تن از شهروندنان کرد ساکن این روستاها کرده اند.در چارچوب این بازداشتهای گسترده بامداد ۱۲ مردادماه نیروهای امنیتی با همکاری نیروهای سپاه پاسداران با یک کاروان نظامی اقدام به یورش به منازل چهار شهروند کرد ساکن روستای " لون سادات " از توابع شهر کامیاران می کنند.

به دنبال انتشاراخبار جدید مبنی براینکه مهدی کروبی به مکانی جدیدمنتقل شده، در طی ۴۲ روز گذشته در انزوای مطلق بوده و هیچ ارتباطی با کسی نداشته، کمپین بین المللی حقوق بشر در ایران از طریق یک منبع موثق وآگاه مطلع شده است که مقامات امنیتی فشارسنگینی را بر روی این رهبر معترض بعد ازانتخابات وارد می کنند تا او را وادار به اعترافات تلویزیونی کنند. کمپین امروزبا انتشار بیانیه ضمن محکومیت اقدامات فراقانونی و غیرانسانی یاد شده، نگرانی شدید خود رامورد وضعیت جسمی و روانی این روحانی ۷۴ ساله ابراز داشت و خواستار آزادی فوری وی و میرحسین موسوی از اسارت شش ماهه شد.
کمپین بین المللی حقوق بشر در اطلاعیه ای نوشت: نگرانی از وضعیت سلامت مهدی کروبی، که بیش از شش ماه است بدون هیچ توجیه قضایی و قانونی در حصرخانگی به سر می برد، بدنبال اظهارات یک منبع آگاه از درون ایران که به کمپین گفت چندین روانشناس تلاش می کنند که” آقای کروبی را برای حضور در تلویزیون آماده کنند”، دوچندان شده است.

همزمان با آغاز درگیری‌ها در شهر‌های تبریز و ارومیه ۱۰ تن از شهروندان در شهرهای اطراف مراکز این دو استان بازداشت شدند. بنا به اطلاع گزارشگران هرانا، ارگان خبری مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران، یاشار پیری دانشجوی حقوق دانشگاه پیام نور توسط ماموران اداره اطلاعات تبریز در محله ۴۰ متری تبریز بازداشت و به مکان نامعلومی منتقل شده است.
هم چنین در شهرستان میان دوآب ۷ دانش آموز به نام های فرشید نوروزی، سجاد عزیزی، یعقوب محمدی، امیر حسین آقایی، فرهاد لامی، میلاد و بابک(از اسامی کامل این دو تن اطلاعی در دست نیست) توسط اداره اطلاعات این شهرستان بازداشت شدند.
در ارومیه نیز علیرضا خلیل‌زاده، سروان بازنشسته ارتشی به دلیل شرکت در تجمعات مردمی در این شهر بازداشت شده است؛ همسر وی عضو تیم ملی فوتبال بانوان ایران است.
از سویی مهدی گلابی از فعالین سیاسی اردبیل نیز در هنگام حرکت به سمت ارومیه در یک ایست و بازرسی به همراه عده‌ای دیگر از هموطنان بازداشت و به اردبیل بازگردانده شد، همه بازداشت شدگان ساعتی بعد آزاد شده و نامبرده به اداره اطلاعات اردبیل منتقل شد. تا کنون آمار دقیقی از بازداشت‌های فله‌ای روز گذشته در ارومیه و تبریز منتشر نشده، اما بر اساس گزارش شاهدان عینی ده‌ها تن از شهروندان در این اعتراضات بازداشت شدند.
پارس دیلی نیوز

در پی فراخوان فعالین مدنی آذربایجان برای اعتراض به رد طرح دو فوریتی «آبرسانی به دریاچه ارومیه» در مجلس شورای اسلامی نیروهای امنیتی برای جلوگیری از برگزاری هر گونه تجمع در خیابان‌های شهرهای ارومیه و تبریز مستقر شده‌اند.

بر اساس این گزارش، یکی از دانشجویان محروم از تحصیل نیز با اشاره به تلاش های مهدیه گلرو برای دفاع از حق تحصیل دانشجویان توضیحاتی در مورد برخورد های صورت گرفته با اعضای شورای دفاع از حق تحصیل از جمله: " ضیا نبوی" ، " مجید دری" ، " پیمان عارف" داد.
حاضرین در این مراسم که عکس هایی از وحید و مهدیه در دست داشتند به یاد مهدیه گلرو و پیام تاریخی او که گفته بود: « باید به قیمت دانشگاه شدن اوین، دانشگاه آخرین سنگر آزادی زنده بماند.» سرود یار دبستانی را سر دادند. حاضرین پس از افطار با خواندن سرود یار دبستانی به یاد این دو عزیز جای سبزشان را خالی کردند.

با افزایش حساسیت عمومی نسبت به سرنوشت دریاچه ارومیه، برخی وب سایت‌های خبری و شبکه‌های اجتماعی از برگزاری تجمعی اعتراضی در روز شنبه آینده (۲۷ اوت/۵ شهریور) در استان‌های آذربایجان شرقی و غربی ایران خبر دادند.
پس از این فراخوان در چند روز اخیر شماری از فعالان مدنی و سیاسی آذربایجان بازداشت شده‌اند. بر اساس گزارش وب سایت «مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران» بعدازظهر چهارشنبه ۲شهریور (۲۴ اوت) در محله قم تپه تبریز بیش از ۳۰ نفر در یک مراسم افطار توسط نیروهای امنیتی بازداشت و به محل نامعلومی منتقل شده‌اند.
بر اساس همین گزارش در ارومیه نیز اداره اطلاعات این شهر ۲۰ نفر از فعالان مدنی را احضار و به آن‌ها در مورد فعالیت‌هایشان هشدار داده است.
وب سایت‌های وابسته به فعالان سیاسی و مدنی آذربایجان با انتشار نام ۳۳ نفر از بازداشت‌شدگان روزهای اخیر از ضرب و شتم برخی از این افراد در هنگام دستگیری خبر می‌دهند.
در رخدادی دیگر استانداری آذرایجان غربی و فرمانداری ارومیه، در اطلاعیه‌های جداگانه‌ای صدور مجوز برای هر گونه تجمع اعتراضی در روز شنبه آینده را رد کردند.
در اطلاعیه استانداری آذربایجان غربی آمده است: «پخش شایعاتی در خصوص تجمع و راهپیمایی وجهه قانونی ندارد و هیج گونه مجوزی از سوی نهادهای مسئول در خصوص این قبیل تجمعات صادر نشده است.»
همچنین فرمانداری ارومیه نیز اعلام کرد: «هیچگونه درخواستی از سوی هیچ مرجعی برای برپایی تجمع و راهپیمایی از این فرمانداری درخواست نشده، لذا به شایعات و پیامک‌هایی (پیام‌های کوتاه) که ریشه جعلی و ضد انقلابی دارند، اعتماد نکنید.»
این فرمانداری از شهروندان آذربایجان خواسته است به جای اعتراض به شرایط دریاچه‌ی ارومیه روز جمعه در راهپیمایی «روز قدس» در دفاع از مردم فلسطین شرکت کنند.
با این حال بر اساس برخی گزارش‌ها شامگاه پنجشنبه در جریان دیدار تیم‌های فوتبال تراکتورسازی و شهرداری تبریز که با حضور بیش از ۶۰ هزار تماشاگر برگزار شد، شعارهایی در اعتراض به عدم تصویب دو فوریت طرح نجات دریاچه‌ی ارومیه و بی‌توجهی مسوولان دولتی به وضعیت این دریاچه داده شده است.
پیش‌تر در سیزدهمین روز از فروردین ماه امسال، همزمان با روز طبیعت در ایران، تجمع جمع کثیری از فعالان مدنی و حامیان محیط زیست معترض به شرایط دریاچه‌ی ارومیه، در دو شهر تبریز و ارومیه با مداخله نیروهای انتظامی و امنیتی به خشونت کشیده شد.
خشک شدن دریاچه و طوفان نمک
Bildunterschrift: Großansicht des Bildes mit der Bildunterschrift: خشکی بندر شرفخانه نمادی از وضعیت بحرانی دریاچه رضاییهدریاچه ارومیه دومین دریاچه شور جهان است که بین دو استان‌های آذربایجان شرقی و غربی ایران تقسیم شده است. در یک دهه اخیر عمق این دریاچه بیش از شش متر کاهش یافته است.
در هفته‌های اخیر و با بحرانی تر شدن شرایط زیست محیطی این دریاچه جمعی از نمایندگان مجلس شورای اسلامی ایران طرح دو فوریتی جهت انتقال آب از رودخانه‌های ارس و سیلوه را پیشنهاد کردند که با مخالفت اکثریت نمایندگان، فوریت آن به تصویب نرسید.
کار‌شناسان معتقدند دریاچه ارومیه، به دلیل تغییرات آب و هوایی و همچنین بستن سد روی رودخانه‌های منتهی به این دریاچه، تبدیل به شوره زار شده است.
بر اساس پیش‌بینی‌ها، پس از خشک شدن این دریاچه، بیش از ۱۰ میلیارد تن نمک، محیط‌زیست استان‌های شمال غرب و غرب کشور را تهدید خواهد کرد.
رئیس ستاد ملی احیای دریاچه‌ی ارومیه، در گفت‌و‌گو با سایت خبرآنلاین، اعلام کرد که در صورت بی‌توجهی، طی دو تا سه سال آینده دریاچه ارومیه از بین می‌رود و هجوم طوفان نمک در بخش‌های مختلفی از ایران آغاز خواهد شد.
وی افزود در صورت خشک شدن این دریاچه این میزان نمک به همراه بادهایی که در منطقه می‌وزند در سطح منطقه پخش می‌شود و این امر به فاجعه زیست محیطی منجر خواهد شد.
بدین ترتیب این احتمال وجود دارد که مشابه طوفان‌های گرد و خاکی که در چند سال اخیر استان‌های جنوبی و غربی را با مشکل مواجه کرده اینبار به صورت طوفان نمک در نیمه‌ی شمالی و غربی ایران ظاهر شود.
رادیو آلمان

بهار سال ۱۳۶۵ بود که بصورت تنبیهی دوباره از زندان قزل حصار به زندان مخوف اوین منتقل می شدیم. دور جدید سرکوب از اواخر زمستان ۶۴ شروع شده بود؛ که متعاقبآ و قبل از ما چندین سری ۲۰ ـ ۳۰ نفره از یارانمان را از بندهای زنان قزل حصار برای اِعمال فشار و تنبیه بیشتر به زندان اوین منتقل کرده بودند. بعد از پنج سال تحمل درد و رنج و حبس و حرمان در زندانهای رژیم آخوندی، گویی این جابجایی ها و فشار و سرکوب های مستمر هیچ نقطه پایان و انتهائی نداشت.ـ

بهرحال در یک دسته ۲۰ - ۲۵ نفره به بند ۱ پائین زندان اوین منتقل شدیم... بعداز انجام کارهای اولیه تعیین اتاق و جا و مکان و استقرار وسایل، در اولین فرصت به حیاط و هواخوری بند رفتیم تا عزیزانی را که زودتر از ما به بند بالا (طبقه دوم) منتقل شده و در اطاقهای دربسته محبوس بودند، ببینیم. آنها هم که از آمدن سری جدید بچه ها به بند پائین مطلع شده بودند، مشتاقانه خود را به بالای پنجره های داخل اتاقشان رسانده بودند تا از پشت شیشه هائی که رنگهای آن بعضآ توسط زندانیان پاک شده بود، به بچه های تازه وارد بند پائین خوش آمد بگویند... دراینجور لحظات صحنه هایی سرشار از عواطف انسانی و همدلی آرمانی شکل میگرفت، که براستی دیدنی و بیاد ماندنی بود... از شوق دیدار همدیگر ولو در میان آنهمه دیوار و سلول و سیم خاردار، در پوست خود نمی گنجیدیم... همبندان عزیزمان را می دیدیم که در طبقه بالا و از پشت پنجره های رنگ و رو رفته از سر و کول هم بالا میرفتند و با لبخند و بوسه برایمان دست تکان می دادند... سودابه منصوری، اعظم (شهربانو) عطاری، مژگان سربی، سپیده زرگر... و در بالای سر آنها یکدفعه ـ"فروزان عبدی" را دیدم مثل همیشه با لبخندی زیبا و دوست داشتنی و متانتی بیاد ماندنی.ـ

با فروزان طی سال ۱۳۶۱ ماهها در بند تنبیهی ۸ قزلحصار بودیم؛ و چه دوران سخت و طاقت فرسا و البته در کنار هم خاطره انگیزی بود. در یکی از آن روزهای وحشت و سرکوب حوالی شروع سال ۱۳۶۲ بود که فروزان را بهمراه جمع دیگری از زندانیان مقاوم و مجاهد، برای آزار وشکنجه بیشتر و جهت انتقال به سلولهای انفرادی گوهردشت از بند ۸ خارج کردند. که در همین فاصله چندین ماه نیز به همراه گروهی از همان بچه ها و از جمله مجاهد دلیر اشرف فدایی تبریزی، در توالتهای زندان محبوس بودند. خلاصه تا یکسال و نیم بعد دیگر او را ندیدیم. تا اینکه در اواسط سال ۶۳ بدنبال برخی تغییرات و جابجایی ها در سطح مسئولین زندان (خروج باند لاجوردی و استقرار نمایندگان منتظری در زندان)، او را بهمراه سایر بچه ها از انفرادیهای گوهردشت به بند عمومی ۳ قزلحصار منتقل کردند. بدنبال همان تغییرات و باصطلاح رفرم موقت در داخل زندان بود، که ما را هم از بند تنبیهی ۸ بعد از دو سال به بند عمومی ۴ که در مجاورت بند ۳ بود، منتقل کردند. همین ایام بود که بیشتر عصرها صدای ولوله و شور و نشاط بچه های بند ۳ را می شنیدیم؛ که طبق معمول فروزان با راه انداختن بازی جمعی والیبال توی بند، همه را مشغول و مجذوب میکرد. ما هم گاهآ برای دیدنش به دور از چشم "آنتن"های رژیم، به بالای پنجره بند میرفتیم و به تماشای آنها می نشستیم.ـ

حالا سال ۶۵ بود و بازهمدیگر را در شرایط تنبیهی و فشار بیشتر در اوین می دیدیم. همان روزهای اول ورود به بند بود که حمله و هجوم نوبتی مجتبی حلوائی شکنجه گر بدنام اوین و اوباش پاسدارش برای منکوب کردن ما آغاز شد؛ که مورد ضرب وشتم شدیدی واقع شدیم و تا نفس داشتند با پوتینهای مخصوص شان بچه ها را زدند. بطوریکه خودشان به نفس نفس افتاده بودند و در برابر اعتراض مظلومانه ما میگفتند: "شماها اگه آدم شدنی بودید توی این پنج سال شده بودید حالا فقط میخوایم یادتون بیاریم که اینجا اوین است...". بفاصله چند روز ما را هم برای اِعمال محدودیت و فشار بیشتر، به بند بالا و اتاقهای در بسته منتقل کردند که البته در کنار یاران و عزیزانی همچون فروزان خیلی هم خوشایندتر و روحیه بخش تر بود. بگذریم که جلادان بیرحم زندان تا کجا حداقل حقوق انسانی و زیستی ما را هم زیر پا میگذاشتند و چه به روزمان که درنمیآوردند.ـ

حدودآ تابستان سال ۶۵ بود که نام تعدادی از زندانیانی را که حکم پنج سال زندان آنان به اتمام رسیده بود متناوبآ برای بازجویی می خواندند، و ازآن جمله بچه هایی مثل فروزان عبدی، سپیده زرگر، ناهید (فاطمه) تحصیلی ... بودند که برای آزادی شان، پیش شرط مصاحبه ویدیویی و محکوم کردن مجاهدین را ازآنها طلب میکردند، که تقریبآ همۀ آن بچه ها جواب رد داده بودند. نهایتا مسئولین زندان و دادستانی حتی به یک تعهدنامه کتبی و فرمالیستی مبنی بر عدم فعالیت سیاسی بعد از آزادی نیز رضایت داده بودند، که بچه ها زیر بار آن هم نرفته بودند و در آخر آنها را با ناسزا و توهین و تهدید به بند برگرداندند. بدین ترتیب فروزان نیز به جمع زندانیان "ملی کش" بند اضافه شد.ـ

طی سالهای ۶۷ ـ ۶۵ همچون سالهای قبل از آن، فروزان در زمره مقاومترین و محبوبترین زندانیان سیاسی مجاهد خلق بود و در تمامی حرکتهای جمعی و اصولی زندانیان رو در روی رژیم، در هر بندی و تحت هر شرایطی و با هر ریسکی مسئولانه شرکت میکرد و البته خود همیشه جلودار بود ودر خط مقدم قرار میگرفت. هرجا او بود شادی بود و امید به زندگی، عشق بود و محبت به هم بند و هم زنجیر، و البته ایستادگی بود و مقاومت در مقابل دژخیم و رژیم. برای او خمودی و افسردگی کلماتی بودند بی مفهوم. در هر شرایطی پیشتاز و بانی براه انداختن مطالعات جمعی، ورزش جمعی و بخصوص تمرین و مسابقه والیبال و ایجاد شور و نشاط در بین بچه های بند بود، که البته هرکدام ازاین تحرکات و فعالیتها از دید و نظر دشمن ضد بشری تحت عنوان "روابط و تشکیلات منافقین در زندان" گناه و جرمی بزرگ و نابخشودنی محسوب میشد ... حتی در شرایط محرومیت کامل اگر توپی هم در کار نبود، نگاهی به دور و بر خود میکرد و با جمع آوری چند تکه پارچه و به بهم پیچیدن آنها ظاهرا توپی درست میکرد و بچه ها را برای بازی راه میانداخت.ـ

ـ"فروزان عبدی پیربازاری" قبل از دستگیری دانشجوی دانشگاه و از اعضای تیم ملی والیبال زنان ایران بود که طبعآ در بازی و ورزش داخل زندان نیز سرآمد همه بود، و ما با صمیمیت شیطنت آمیزی او را "کاپیتان" صدا میکردیم. وی که در بازی با توپ و حرکات داخل زمین و روی تور، تبحر فوق العاده ای داشت با وارستگی و افتادگی خاصی همچون یک مربی دلسوز هیچ فرصتی را برای آموزش همبندان خود، حتی با مینیمم امکانات از دست نمیداد. البته او فقط یک قهرمان ملی پوش در قلمرو ورزش نبود که در حیطه انسانیت و ارزشهای والای انسانی نیز سرچشمۀ زلالی بود از پاکی و صداقت و دریائی بود بیکران از مهر و عطوفت.ـ

به یاد دارم در یکی از همان روزهای سال ۶۵، یکی از بچه های نسبتآ کم سن و سال و معصوم بنام نادره را که مدتهای مدید در سلولهای انفرادی و تحت شکنجه های طاقت فرسا قرار داده بودند؛ در حالیکه دچار شکست عصبی و روان پریشی شده بود به بند ما آوردند. او با هیچ کس حرف نمیزد و ساعتهای متمادی فقط به نقطه ایی در افق خیره و مات میشد. فروزان علیرغم کار و مسئولیتهای مختلف فردی و جمعی که داشت، بناگاه تمام کارهای روزانه خود را کنار گذاشت و بطور ۲۴ ساعته خودش را وقف نادره و مراقبت از او کرد. با مهربانی و بردباری همچون خواهری غمخوار به تیمار او پرداخت تا بتدریج اعتماد او را جلب کرد؛ بطوریکه ما متوجه میشدیم او بمرور با فروزان شروع به حرف زدن کرده و هرازگاهی لبخندی غمین نیز بر لب دارد. پروسه طولانی و پیچیده روان درمانی این قربانیان مظلوم رژیم آنهم در شرایط بسیار کاهنده و طاقت فرسای داخل زندان، به واقع حتی در توان روانشناسان حرفه ایی با تجربیات آکادمیک نیز نمیتوانست باشد. ولی فروزان با عشقی عمیق به خدا و خلق و با مایه گذاری عمدتآ یکجانبه و بدون چشم داشت متقابل، قدم به پیش میگذاشت و هیچ مرزی را جز با دشمن غدار خلق برسمیت نمی شناخت. البته چندی نگذشت که پاسداران مسئول بند متوجه روند بهبودی حال نادره شدند، و با بدذاتی خاص خود بلافاصله او را از بند ما خارج کردند که فروزان بشدت متآثر وآزرده شد. اتفاقآ یکسال بعد فروزان در موردی مشابه، منتهای تلاش خود را جهت کمک به بهبودی حال فرزانه عمویی مبذول داشت ولی متاسفانه دراین مورد، فرآیند روان پریشی و عوارض شدید آن بسیار عمیق، مزمن و برگشت ناپذیر مینمود و نتیجه ای حاصل نشد. فرزانه عمویی یکی دیگر از زندانیان مظلومی بود که در زیر فشار و تحت شرایط خردکننده فیزیکی-روانی در شکنجه گاه موسوم به "واحد مسکونی" در سال ۶۲ ، دچار شکست عصبی و روان پریشی حادی شده بود که تا سالها بعد عوامل رذل رژیم، ظالمانه او را با همان شرایط وخیم در زندان نگه داشتند تا او را به جنون کامل کشاندند.ـ

حدود تابستان سال ۶۶ برای مدتی در بند ۳۲۵ بودیم که حیاط کوچکی هم داشت. فروزان از صبح زود با برپایی ورزش جمعی و یک ساعتی هم تمرین والیبال و عصر هم با به راه انداختن مسابقه والیبال، هلهله و جنب و جوش خاصی در بند ایجاد میکرد. از بچه های ثابت بازی هایمان، علاوه بر فروزان تا انجا که بیاد میاورم: ملیحه اقوامی، میترا اسکندری، فضیلت علامه، سهیلا فتاحیان، سیمین بهبهانی، مهین حیدریان، مهناز یوسفی، اشرف موسوی، زهرا شب زنده دار، فرزانه ضیاء میرزایی، محبوبه صفایی و ... بودند. فروزان که خود بازیکنی ملی پوش در سطح ایران و آسیا بود، با قامتی کشیده، پرشهایی بلند و حرکاتی موزون، هرگاه که اراده میکرد میتوانست صحنه های زیبایی را با توپ، در زمین بازی و یا بر فراز تور به نمایش بگذارد. با اینحال در حین مسابقه و بازی بندرت هنرنمایی میکرد و هر وقت توپ به او میرسید علیرغم اینکه تمام بچه های بند مشتاق دیدن حرکات فنی و حرفه ایی او بودند، ولی او به سادگی توپ را به نفرات دیگر تیم پاس میداد و با خلق موقعیت، این امکان را در اختیار بازیکنان هم تیم خود برای به ثمر رساندن توپ و کسب امتیاز قرار میداد. ضمن اینکه نمیخواست بخاطر برتری بلامنازعش در بازی، اجحافی هم به تیم مقابل بشود. او در واقع با ورزش و بازی نیز منش و روش سیاسی و دموکراتیک خود را، که همانا همبستگی و ازخودگذشتگی بود، اموزش میداد.ـ
در جمع بسیار منسجم و منضبط مجاهدین زندان، که بعد از تحمل سالها زندان و عبور از طوفان فتنه ها و کوره گدازان اعدامها و شکنجه ها و پشت سر گذاردن مراحل پر رنج و تعب "قبر و قفس و قیامت" و "واحد مسکونی" تا سلولهای انفرادی گوهردشت و اعتصاب غذاهای طولانی ... حالا تک تکشان همچون پولاد آبدیده و تبدیل به کادرهای برجسته ایی برای خلق وانقلاب شده بودند – بی تردید فروزان یکی از آن چهره های شاخص و درخشان بود.ـ

تنظیم رابطه فروزان بعنوان یک مجاهد خلق، با محیط و افراد و جریانات سیاسی دیگر، فراتر از همه تفاوتهای نظری، سیاسی و رفتاری موجود، بسیار مثبت، سازنده و بلند نظرانه بود. او مورد احترام و اعتماد همه بچه های زندان بود. دوستان همبند مارکسیست ازهر گروه و با هر گرایش سیاسی، احساس نزدیکی زیادی با فروزان داشتند و احترام خاصی برای وی قائل بودند. بانوان بهایی همبند نیز خصائل والای انسانی فروزان را ستایش میکردند و او را بسیار دوست میداشتند و خلاصه هر انکس که در مصاف با رژیم جهل و جنایت، ایستادگی میکرد فروزان را پشت و پناه خود در زندان میدانست.ـ

پائیز سال ۶۶ بود که بدنبال تغییرات و جابجایی های گسترده داخل زندان، کارگزاران رژیم تقریبآ تمامی زنان زندانی سیاسی موجود در تهران را در بندهای سه گانه اوین معروف به سالن ۱، ۲، و ۳ متمرکز کردند، و ما با فروزان در سالن ۳ همبند بودیم. نوروز ۶۷ را در حالی در زندان و در شرایط اسارت جشن میگرفتیم که روحیه بچه ها از همیشه بالاتر بود، و رژیم در گرداب بن بستهای استراتژیک در زمینه سرکوب داخلی و تقابل با مردم و مقاومت ایران، و در صحنه جنگ خارجی با کشور همسایه عراق، خود را در سراشیب نزول و افول میدید... بعد از تحویل سال فضیلت علامه با صدای زیبا و دل انگیزش از موسم بهار میخواند و فریبا عمومی شعر خاطره انگیز "شکوفه میرقصد از باد بهاری" را ترنم میکرد... درآن لحظات هیچکس نمیدانست که برای خیل مجاهدین در بند این آخرین نوروز خواهد بود ...ـ

حول و حوش همان ایام بود که فروزان را بهمراه جمع دیگری از بچه های ملی کش بند، به سالن ۱ که اتاقهای در بسته داشت منتقل کردند... من نیز چندی قبل از شروع قتل عام تابستان ۶۷، بعد از حدود هفت سال حبس بطور موقت از زندان اوین مرخص شدم و بلافاصله به خارج از کشور آمدم.ـ
در قتل عام هولناک و جنایتکارانه تابستان ۶۷ تمامی زنان زندانی مجاهد خلق در سالن ۱ و سالن ۳ و بسیاری هم از سالن ۲ اوین بدار آویخته شدند. هر چند تا کنون اطلاعات بسیار اندک و ناقصی از جزئیات و چگونگی این کشتار بزرگ، بخصوص در بند زنان توسط دوستان همبند و جان بدربردگان این قتل عام بازگو شده، ولی در مورد فروزان بطور خاص میدانیم که کاپیتان محبوب ما در زمره عاشقان شرزه ای بود که اواسط مرداد ماه با قامتی افراشته بر فراز سکوی اعدام، طناب دار این مدال افتخار دفاع از آزادی و حقوق زنان در پیکار با ارتجاع حاکم را، به گردن آویخت و جاودانه شد و برای همیشه در قلوب خلق محبوبش آرام گرفت.ـ

فروزان قهرمان در آخرین ساعات عمر و شاید هم بعنوان آخرین وداع، برای رساندن خبر اعدام خود بدیگر یاران در بندش، بطور سمبلیک و نیایش گونه در گوشه ایی از دیوار سلول انفرادی پیامی با چنین مضمونی مینویسد: "خدایا کمکم کن تا همچون عبدی شایسته، شمع فروزان راه تو باشم."ـ

آن عاشقان شرزه که با شب نزیستند --- رفتند و شهر خفته ندانست که کیستند
فریادشان تموّج شطّ حیات بود --- چون آذرخش در سخن خویش زیستند
مرغان پرگشودۀ طوفان که روز مرگ --- دریا و موج و صخره برایشان گریستند

درآن پرواز و سفر بزرگ و جاودانی، من که از سر تصادف و اتفاق و یا آزمایش و ابتلا از جمع یاران عزیز و عزیزتر از جانم دور افتادم و برجای ماندم؛ حالا بعنوان تنها بازمانده از آن جمع مجاهدین سالن ۳ اوین، وقتی به پشت سرم نگاه میکنم با یک چشم میگریم و با یک چشم میخندم ... درحالیکه از حسرت و داغ فراق عزیزان همبند و دلبندم با تمام وجود میسوزم؛ با اینحال با یاداوری شکوه آنهمه دلاوری، پایداری و فداکاری، با افتخار به خود میبالم که در یکی از سیاهترین دورانها، همنشین و همپا و همراه آن سالارزنان بودم ...ـ

در سالگرد قتل عام تابستان ۶۷ به همه ی شمعهای فروزانی که در صف مقدم مبارزه با رژیم فاشیستی-مذهبی و زن ستیز حاکم بر میهنم ایران همچنان میسوزند و نور آگاهی می افشانند و گرمی امید می بخشند درود میفرستم.ـ


مینا انتظاری
بر گرفته ازمجموعه مقالات و خاطرات زندان مینا انتظاری
پانویس:ـ
۱ـ "بندی با اتاق های در بسته" شرایط تنبیهی بود که زندانیان بطور طولانی مدت، حتی در داخل بند نیز دائمآ در اتاقها و سلولهای در بسته خود محبوس بودند؛ واز داشتن هواخوری محروم و فقط روزی سه بار نفرات هر اتاق به دستشویی برده میشدند.ـ
۲ـ در اواخر تابستان ۱۳۶۵ رژیم نهایتآ تمامی زندانیان سیاسی باقی مانده در زندان قزل حصار را به زندانهای اوین و گوهردشت کرج منتقل کرد.ـ
۳ـ "آنتن" اصطلاحی بود که زندانیان در مورد خائنین و جاسوسان رژیم در زندان بکار می بردند.ـ
۴ـ قاطعيت زندانیانی همچون فروزان، ناهید، سپیده و خیلی دیگر از ملی کشهای بند، بعنوان خط مقدم مقاومت در زندان، که این چنین و تا این حد حتی حاضر به کوچکترین انعطافی در برابر خواست رژیم جهت آزادی خودشان نبودند، طبعآ باعث عقب نشینی نسبی مسئولین زندان و ایجاد فضا و شرایط بمراتب سهلتری برای بسیاری از دیگر زندانیان مقاوم در موقع ازادیشان میشد.ـ
۵ـ "ملی کش" اصطلاحی بود که در مورد زندانیانی بکار برده میشد که بعد از اتمام مدت محکومیت رسمی شان، چه بخاطر نپذیرفتن پیش شرطهای رژیم برای آزادی و یا عدم اطمینان رژیم به زندانی، بهر حال آزاد نمیشدند و همچنان بدون حکم رسمی در حبس میماندند.ـ
۶ـ مجاهدین شهید ناهید تحصیلی، سودابه منصوری، اعظم (شهربانو) عطاری، مژگان سربی، سپیده زرگر، ملیحه اقوامی، میترا اسکندری، فضیلت علامه، سهیلا فتاحیان، سیمین بهبهانی، مهین حیدریان، مهناز یوسفی، فریبا عمومی، اشرف موسوی، زهرا شب زنده دار، فرزانه ضیاء میرزایی، محبوبه صفایی، اشرف فدایی و ... همگی در قتل عام تابستان ۶۷ به دار آویخته شدند.ـ
۷ـ در نسل کشی جنایتکارانه مقطع تابستان (۶۷) که به فتوی جلاد جماران انجام گرفت در تمامی بندها و زندانهای زنان سراسر کشور فقط زنان مجاهد خلق آماج این قتل عام قرار گرفتند و در بندهای مردان علاوه بر هزاران زندانی مجاهد خلق، صدها زندانی مارکسیست نیز کشتار شدند.ـ
۸ـ وزارت بدنام اطلاعات آخوندی که تا کنون بطور رسمی هیچ نام و نشانی از هیچ یک از هزاران دلاور بر دار شده در آن قتل عام سیاه اعلام نکرده، استثنائآ در یکی از سایتهای مربوطه، نگاه نو، ضمن چاپ عکسی از فروزان بدون آنکه جرئت اعلام هویت وی را داشته باشد با همان رذالت آخوندی او را "تروریست کشته شده عضو سازمان تروریستی مجاهدین" معرفی میکند. تنها نکته قابل تآکید اینست که استفاده از فعل مجهول "کشته شده"، بدون ذکر نام و هویت عامل و فاعل این جنایت، نمیتواند جلادان رژیم را در روز حسابرسی از کیفر جنایات مرتکب شده در ببرد. البته اخیرآ دست اندرکاران سایت مربوطه شاید به توصیه آخوند پورمحمدی (وزیر کشور رژیم) که از قاتلان فروزان میباشد، با رندی انزجارآوری زیر نویس عکس را تبدیل به "قربانی سازمان تروریستی مجاهدین" کرده اند.ـ


 

در بیست و سومین سالگرد قتل عام به روزهای خونینی نزدیک می شویم که با فتوای خمینی هزاران هزار زندانی سیاسی و عقیدتی در دادگاههای رژیم با محاکمه هایی کوتاه و ناعادلانه و حتی بدون محاکمه به اعدام محکوم شدند و در پشت سیاهچال های رژیم بعد از تحمل رنج سالها حبس و شکنجه ، استوار و ثابت قدم به دار آویخته شدند و مظلومانه در گورهای دسته جمعی خاوران به خاک .  آزاد مردان و آزاد زنانی که در صدا و نگاهشان آزادی و رهایی و برابری را فریاد می زدند چرا که درد پابرهنگان ، زنان و کودکان را درد خویش می پنداشتند و نه گفتند به استبداد ، استثمار و بی عدالتی نه گفتند به تسلیم و توبه .
اگرچه رژیم مستبد حاکم بر ایران از همان ابتدا کوشید تا این فاجعه افشا نگردد اما دریغ از اینکه قهرمانان خاوران در دامان شیرزنان و مادرانی پرورش یافته بودند که بر این فاجعه قیام کردند و صدای فرزندان خود شدند و جنایت رژیم را افشا و مظلومیت فرزندانشان را برای جهانیان بازگو کردند. با افشای این فاجعه رژیم درمیعادگاه تمامی کسانی که در دل عشق به آزادی ایران و ایرانی را دارند . جای جای خاک خاوران برای همیشه نشان از خاطر مردان و زنان شهید و مبارزی را دارد که به نسل امروز درس آزادگی و از خود گذشتگی آموختند . خاوران با گوهرهای نهفته در دل آن جاودانه است و جاودانه خواهد ماند چرا که خاوران برای تمامی انسان های آزاده سمبل ایستادگی ، فدا و وفاداری است.
و باز هم امروز این رژیم و کسانی که در این جنایت دست داشتند و دستشان تا مرفق به خون مردم پاک و بیگناه ایران آغشته است با شعار اطلاحات به میدان آمده اند . در آستانه بیست و سومین سالگرد قتل عام های سال ۶۷ روی سخن ما خانواده های زندانیان سیاسی قتل عام شده سال ۶۷ با تمامیت رژیم و بخصوص شماست آقای میر حسین موسوی نخست وزیر ۶۷ .
مردم ایران فراموش نکرده اند که در دوران نخست وزیری شما این جنایت علیه پاک ترین فرزندان ایران زمین به اجرا گذاشته شد سکوت کردید سکوت ،سکوت ، ...
امروز دم از آزادی مردم ایران می زنید در حالیکه در سال ۶۷ صدای هزاران هزار آزادیخواه را در گلوگاه خفه کردید و باز هم با سکوت و فریبکاری از کنار این جنایت می گذرید . در مقابل ملت ایران ایستاده اید و می گویید از این کشتار بی خبر بودید ! آیا از فتوای خمینی بر این جنایت هم بی خبر بودید ؟ آیا از تشکیل هیأت مرگ هم بی خبر بودید ؟ دروغ و فریبکاری شرم آورتر از سکوت است .
یادتان باشد که این جنایت هرگز فراموش نخواهد شد .این جنایت را فراموش نخواهند کرد مادرانی که فرزندانشان به جرم آزادیخواهی به جوخه اعدام سپرده شدند ، مادرانی که سالهاست گلزار خاوران را گلباران می کنند بر خاک پاکش بوسه می زنند و به یاد فرزندان قهرمانشان گرد هم می آیند و با آنها نجوا می کنند ، باز این را هم تاب نمی آورید و به آنها یورش می برید و با تهدید و ضرب و شتم و بازداشت آنها را از حق قانونی خود محروم می کنید .
مادرانی که در طی این سالها هنوز به دنبال محاکه آمران و عاملان این کشتارها هستند و شما با سکوت و کتمان حقایق و عدم پوزش از مردم ایران ، آمران و عاملان را از این جنایت مبرا می کنید . خمینی را که خود دستور به این کشتارها داد و عاملانی چون هیات مرگ را که امروزه باز هم در بیدادگاههای رژیم ولی فقیه برای آزادیخواهان حکم اعدام صادر می کنند.
این جنایت از حافظه مردم ایران نیز پاک نخواهد شد از حافظه کسانی که خبر این جنایت را شنیدند و در دل بیداد را فریاد زدند .
دستها لرزان و لرزان تر شدند
چشمها گریان و گریان تر شدند
ابروان افسرده و پیر و خمود
دستها لرزان و لبهامان کبود
هر کدامش دفتری از خاطرات
اری خاوران و گوهران نهفته در دل آن فراموش نخواهند شد و فریاد رهایی قهرمانانش برای همیشه طنین انداز.
جمعی از خانواده های زندانیان سیاسی قتل عام۶۷
شهریور۹۰

صدد برآمد تا خاوران را نابود و برای همیشه از اذهان پاک کند ولی باز هم فراموش کرده بود که خاوران میعادگاه است.

زندانی سیاسی علی معزی ۵۸ ساله که مبتلا به سرطان پیشرفته مثانه می باشد.بیش از ۷۰ روز است که با یورش مامورین وزارت اطلاعات به منزلش دستگیر و به سلولها انفرادی بند ۲۰۹ شکنجه گاه وزارت اطلاعات منتقل شده است. از زمان انتقال تاکنون از وضعیت و شرایط او هیچ خبری در دست نیست.
خانواده معزی از زمان ربودن عزیزشان تا به حال هیچگونه تماس یا ملاقاتی با او نداشته اند .آنها تقریبا بصورت روزانه به دادستانی تهران و زندان اوین مراجعه می کنند.اما عباس جعفری دولت آبادی دادستان تهران و از سرکوب کنندگان زندانیان سیاسی حاضر به روبرو شدن با این خانواده و پاسخگویی به آنها در مورد وضعیت و شرایط عزیزشان نمی باشد.
زندانی سیاسی علی معزی بدلیل تومور مثانه تا به حال ۲ بار تحت عمل جراحی قرار گرفته است.آخرین باری که مورد عمل جراحی قرار گرفت مدتی قبل از بازداشت وی بود او در حال گذراندن دوران نقاحت و زیر نظر پزشکان متخصص قرار داشت و هر هفته می بایست آمپولی به وی تزریق می شد.اما از زمان انتقال به سلولهای انفرادی بازجویان وزارت اطلاعات حاضر به گرفتن آمپولهای وی نیستند. عدم تزریق به موقع این آمپولها جان او را در معرض خطر جدی قرار خواهد.آقای معزی همچنین به دلیل شکنجه های که در دهۀ ۶۰ و ۸۰ متحمل شده است دچار ناراحتیها متعددی کلیوی از قبیل، هیدرونفروز،سنگ کلیه،تنگی حالب و نیز بیماری چسبندگی و انسداد روده کوچک و واریس می باشد.
زندانی سیاسی علی معزی از زندانیان سیاسی دهۀ ۶۰ می باشد که در آن دوران در زندانهای اوین،قزل حصار و گوهردشت تحت شکنجه های قرون وسطایی قرار گرفت.او همچنین در سال ۱۳۸۷ به دلیل حضور فرزندانش در قرارگاه اشرف در عراق دستگیر و چند سال در زندان گوهردشت کرج بسر برد و پس از طی کردن محکومیت غیر قانونی و غیر انسانی آزاد گردید.
فعالین حقوق بشر و دمکراسی در ایران
۰۱ شهریور ۱۳۹۰

مجازات لاجوردي دژخيم و شهادت علي اكبر اكبري.......یادش گرامی باد

خبرگزاری هرانا - حسین رونقی ملکی زندانی سیاسی محبوس در زندان اوین با وخیم‌تر شدن وضعیت جسمی مجدد به بیمارستان خارج از زندان منتقل شد.

بنا به اطلاع گزارشگران هرانا، ارگان خبری مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران، صبح امروز حسین رونقی ملکی جهت درمان به بیمارستان خارج از زندان منتقل و دوباره توسط بازجویان سپاه پاسداران انقلاب اسلامی به زندان اوین بازگردانده شد.

این در حالی است که وضعیت وی وخیم گزارش شده و پزشک معالج وی تاکید بر بستری شدن این زندانی سیاسی در بیمارستان خارج از زندان داشته است. پیش‌تر حسین رونقی در اثر ضرب و شتم توسط مسئولین زندان اوین بیهوش و به بیمارستان منتقل شده بود.

خانواده حسین رونقی با اعلام این خبر از دادستان محترم انقلاب عمومی و کل تهران جناب آقای جعفری دولت‏ آبادی درخواست کردند که با مرخصی فرزنداشان موافقت کرده و جان این ایشان را نجات دهند.

لازم به ذکر است بازجویان وی خواستار نوشتن توبه نامه و قبول اتهامات توسط این زندانی سیاسی شده‌اند و تنها در این صورت وی را به مرخصی استعلاجی خواهند فرستاد.

سه شنبه، 1 شهریور ماه 1390 برابر با 2011 Tuesday 23 August

کم‌تر از یک هفته از ورود گروهی جدید به جمع دیگر گرو‌ه‌های موجود در ایران که شاید بتوان به طور کلی آن‌ها را با آن‌چه دولت ایران به عنوان "ارتش سایبری" خود معرفی می‌کند هم‌سو ارزیابی کرد، می‌گذرد. این گروه جدید "حزب‌الله سایبر" نام دارد. حزب‌الله سایبر به استناد اطلاعاتی که در وب‌سایت خود منتشر کرده در ۲۲ خرداد ۹۰ «توسط تعدادی از فعالان سایبری بنیان نهاده شد٬» و هدف خود را در یک جمله این‌طور بیان کرد: «امید است که همگی سربازان خدومی در جبهه جنگ نرم برای ولایت و نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران باشیم.» اولین گردهم‌آیی آن‌ها روز چهارشنبه ۲۶ مرداد در مجتمع شهرک غرب برگزار شد. گرد‌هم‌آیی‌‌ای که در آن سخنرانان بیش از هر چیز بر چگونگی استفاده از شبکه‌های اجتماعی ارتباطی آن‌لاین نظیر فیس‌بوک برای تبدیل «تهدید به فرصت» مانور دادند.

یک «مسلمان کانادایی فعال سیاسی لندن» در این همایش به انتقاد از آن‌چه به اعتقاد او رویکرد دوگانه دولت انگلیس در قبال فعالان نت است، پرداخت. او به دستگیری و صدور احکام زندان برای کسانی که گفته می‌شود از طریق شبکه‌های اجتماعی در لندن در پی دعوت به تظاهرات بودند اعتراض کرد.

برای عضویت در حزب‌الله سایبر، دانش «هک و نفوذ» یکی از تخصص‌هایی است که به عضویت یاری می‌رساند.
پیش از این ارتش سایبری ایران و وب‌سایت گرداب که متعلق به سپاه پاسداران ایران است به صورت علنی به جذب هکرها برای نفوذ به شبکه‌ها و وب‌سایت‌های مخالفان دولت ایران پرداخته بودند. بر اساس محتویات وب‌سایت حزب‌الله سایبر٬ این گروه نیز در هماهنگی و همکاری نزدیک با گرداب فعالیت دارد. گرداب توسط فرمانده پدافند سایبری سپاه ‌پاسداران انقلاب اسلامی راه‌اندازی شده است. وظیفه این مرکز نظارت که در سال ۱۳۸۶ تاسیس شده، «بررسی جرائم سازمان‌یافته تروریستی، جاسوسی، اقتصادی و اجتماعی در فضای مجازی است.»

حزب‌الله به دنبال جذب هکرها

فرم عضویت حزب‌الله سایبر پس از پرسش از اطلاعات شخصی فرد نظیر شماره تماس و ... با سوال درباره تخصص‌های فرد متقاضی عضویت آغاز می‌شود: تولید محتوای نوشتاری٬ طراحی گرافیک٬ ساخت کلیپ٬ طراحی سایت٬ برنامه‌نویسی وب و در نهایت هک و نفوذ.

سوالات بعدی فرم به این شرح هستند: آیا در وبلاگ یا وب‌سایت خود مطلب یا محتوایی پیرامون مقابله با جنگ نرم دارید؟ روش و راه‌کارهایی را برای مقابله با جنگ نرم پیشنهاد می‌کنید؟ ... آیا تمایلی به شرکت در کلاس‌های جنگ نرم در فضای سایبر دارید؟

در منوی سایت نیز بخشی مخصوص دوره‌هاست. البته این بخش مثل بیش‌تر بخش‌های دیگر سایت ناکامل و خالی از اطلاعات است و مشخص نیست که چه دوره‌هایی قرار است در رابطه با جنگ نرم یا در کل توسط حزب‌الله سایبر برگزار شود.

از دیگر بخش‌های سایت می‌توان به بخش بیانیه‌ها اشاره کرد که شاید وجود چنین بخشی در سایت حزب‌الله سایبر تا حدودی مشخص کننده بخشی از فعالیت‌های آتی آن‌ باشد. البته مشخص نیست این سایت در آینده فعال خواهد شد یا بیش‌ترین کاربری آن برای راه‌اندازانش صفحه عضوگیری آن است و بر همان نیز تمرکز کنند.

رئیس پدافند ایران: «سایبر٬ پنجمین حوزه جنگ دنیا»

اولین نشست حزب‌الله سایبر هم‌زمان با نشست پنجم نبرد سایبری در مجتمع آسمان شهرک غرب تهران برگزار شد. چندی پیش از برگزاری مراسم٬ غلام‌رضا جلالی٬ رئیس سازمان پدافند غیرعامل کشور و رئیس شورای سیاست‌گذاری همایش دفاع سایبری٬ در نشست شورای سیاست‌گذاری همایش از سایبر به عنوان پنجمین حوزه جنگ در دنیا نام برده و گفته بود: «از آن‌جایی که دنیا وارد نوع جدیدی از جنگ با ابزارهای مخصوص خودش شده لازم است که این دانش را به دست آوریم و به مقابله با آن بپردازیم.»
Bildunterschrift: حزب‌الله سایبر در ایران فعالیت خود را با برگزاری همایشی رسماً آغاز کرد

در نشست شورای سیاست‌گذاری همایش نبرد سایبری نماینده‌های وزارت‌خانه و سازمان‌های دولتی حاضر بوده‌اند.

به گزارش مهر٬ غلام‌رضا جلالی در این نشست گفت: «بنابر اهمیت موضوع و تهدیدات گسترده‌ای که این حوزه در بر دارد لازم است ابعاد مختلف، راهکارها و استراتژی‌های دفاعی در این خصوص بررسی و برنامه‌ریزی شود. در نظر است با تاکید بر حوزه امنیت و دفاع از کشور در حوزه سایبری بخشی از راهبردها، رویکردها، اهداف کلان و ساختارها را در قالب همایش مورد بررسی قرار دهیم.»

چنین اظهاراتی در سخنرانی‌های اصلی همایش نیز تکرار شد. میزگرد بررسی شبکه‏های اجتماعی، فرصت‏ها و تهدیدها با حضور روح‌الله مؤمن نسب، مدیر واحد اینترنت وزارت ارشاد (مسئول فیلترینگ وزارت ارشاد) و علی فلاح، مدیر شبکه اجتماعی نت ایران و ایرانیان برگزار شد که به نقش و جایگاه فعالیت در این شبکه‏ها پرداختند. مؤمن نسب با استکباری خواندن شبکه‌های اجتماعی٬ آن‌ها را در خدمت منافع غرب ارزیابی کرد و شبکه‌های جدید اجتماعی نوظهوری مثل گوگل پلاس را از خطرناک‌ترین شبکه‏های اجتماعی برای کاربران ایرانی دانست.

مسئول فیلترینگ وزارت ارشاد: «گوگل پلاس٬ خط مقدم جنگ صلیبی»

اما برخی از اظهار نظرهای سخنرانان همایش حزب‌الله سایبر بیش از بقیه انعکاس رسانه‌ای پیدا کرد. اظهار نظر مومن‌نسب٬ مسئول فیلترینگ وزارت ارشاد٬ درباره خطرناک خواندن گوگل پلاس یکی از آن‌ها بود. او در توضیح اظهارنظر خود با بیان این‌که حلقه و صلیب را فراعنه رواج داده‌اند، از مخاطبان خود می‌پرسد: «آیا این همان مسیری نیست که فراعنه دنبال می‌کرده‌اند؟» مومن‌نسب سپس با اشاره به این‌که نماد جنگ صلیبی هم ترکیبی از حلقه و صلیب است، از مخاطبان می‌پرسد: «آیا گوگل پلاس خط مقدم جنگ صلیبی است؟»

مومن‌نسب همچنین گوگل + را به هیتلر مربوط می‌کند: « آیا گوگل می خواهد آرزوی ناتمام هیتلر و واراثان صهیونیست او را در تسخیر جهان پیگیری کند؟ پلاس علامت نازیسم و نئونازیسم است.» او در نهایت گفت:‌«مراقب باشید که گوگل پلاس با حلقه هایش حلق‌آویزمان نکند!»

حسن عباسی٬ رئیس مرکز بررسی های دکترینال امنیت بدون مرز که تحلیل‌هایش از تولیدات فرهنگی غرب نظیر سریال لاست٬ به علت نوع نگاه توهم‌آلود‌ش شهرت یافته، یکی دیگر از سخنرانان حاضر بود. او محور اصلی حرف‌هایش دراین‌باره بود که «اینترنت یک ابزار نظامی‌ست.»

او بیل گیتس را «مجری فرامین» آژانس امنیت ملی آمریکا نامید و گفت: « کسانی که فکر می کنند بیل گیتس عاشق چشم و ابروی انسان ایرانی است و سالی یکبار ماکروسافت ویندوز های xp,seven و vista و بقیه نرم افزارها را همین طور به صورت مجانی برای انسان ایرانی می فرستند تا استفاده کنند نمی دانند که NSA به بیل گیتس دستور داده است...»
عباسی لینوکس را هم ابزار جاسوسی غرب خواند. او استفاده از لپ‌تاپ را عاملی برای شناساسی و ارسال اثر انگشت افراد به آژانس امنیتی آمریکا معرفی کرد. او در نهایت درباره سایبر اکتیویست‌ها گفت: « اطلاعاتی که در شبکه های اجتماعی می گذارید از بمب اتم هم خطرناک تر است. اگر شما در فضای سایبر بی‌محابا حضور داشته باشید به درد فردای کشور نمی‌خورید... این مسئله در مقابل موضوع مهدویت قرار دارد.»

برنامه‌های آتی حزب‌الله سایبر مشخص نیست و در سایت آن نیز به هدف مشخصی جز ایده‌کلی مقابله با جنگ نرم اشاره نشده است.

مریم میرزا
تحریریه: یلدا کیانی
صدای آلمان