در بیست و سومین سالگرد قتل عام به روزهای خونینی نزدیک می شویم که با فتوای خمینی هزاران هزار زندانی سیاسی و عقیدتی در دادگاههای رژیم با محاکمه هایی کوتاه و ناعادلانه و حتی بدون محاکمه به اعدام محکوم شدند و در پشت سیاهچال های رژیم بعد از تحمل رنج سالها حبس و شکنجه ، استوار و ثابت قدم به دار آویخته شدند و مظلومانه در گورهای دسته جمعی خاوران به خاک .  آزاد مردان و آزاد زنانی که در صدا و نگاهشان آزادی و رهایی و برابری را فریاد می زدند چرا که درد پابرهنگان ، زنان و کودکان را درد خویش می پنداشتند و نه گفتند به استبداد ، استثمار و بی عدالتی نه گفتند به تسلیم و توبه .
اگرچه رژیم مستبد حاکم بر ایران از همان ابتدا کوشید تا این فاجعه افشا نگردد اما دریغ از اینکه قهرمانان خاوران در دامان شیرزنان و مادرانی پرورش یافته بودند که بر این فاجعه قیام کردند و صدای فرزندان خود شدند و جنایت رژیم را افشا و مظلومیت فرزندانشان را برای جهانیان بازگو کردند. با افشای این فاجعه رژیم درمیعادگاه تمامی کسانی که در دل عشق به آزادی ایران و ایرانی را دارند . جای جای خاک خاوران برای همیشه نشان از خاطر مردان و زنان شهید و مبارزی را دارد که به نسل امروز درس آزادگی و از خود گذشتگی آموختند . خاوران با گوهرهای نهفته در دل آن جاودانه است و جاودانه خواهد ماند چرا که خاوران برای تمامی انسان های آزاده سمبل ایستادگی ، فدا و وفاداری است.
و باز هم امروز این رژیم و کسانی که در این جنایت دست داشتند و دستشان تا مرفق به خون مردم پاک و بیگناه ایران آغشته است با شعار اطلاحات به میدان آمده اند . در آستانه بیست و سومین سالگرد قتل عام های سال ۶۷ روی سخن ما خانواده های زندانیان سیاسی قتل عام شده سال ۶۷ با تمامیت رژیم و بخصوص شماست آقای میر حسین موسوی نخست وزیر ۶۷ .
مردم ایران فراموش نکرده اند که در دوران نخست وزیری شما این جنایت علیه پاک ترین فرزندان ایران زمین به اجرا گذاشته شد سکوت کردید سکوت ،سکوت ، ...
امروز دم از آزادی مردم ایران می زنید در حالیکه در سال ۶۷ صدای هزاران هزار آزادیخواه را در گلوگاه خفه کردید و باز هم با سکوت و فریبکاری از کنار این جنایت می گذرید . در مقابل ملت ایران ایستاده اید و می گویید از این کشتار بی خبر بودید ! آیا از فتوای خمینی بر این جنایت هم بی خبر بودید ؟ آیا از تشکیل هیأت مرگ هم بی خبر بودید ؟ دروغ و فریبکاری شرم آورتر از سکوت است .
یادتان باشد که این جنایت هرگز فراموش نخواهد شد .این جنایت را فراموش نخواهند کرد مادرانی که فرزندانشان به جرم آزادیخواهی به جوخه اعدام سپرده شدند ، مادرانی که سالهاست گلزار خاوران را گلباران می کنند بر خاک پاکش بوسه می زنند و به یاد فرزندان قهرمانشان گرد هم می آیند و با آنها نجوا می کنند ، باز این را هم تاب نمی آورید و به آنها یورش می برید و با تهدید و ضرب و شتم و بازداشت آنها را از حق قانونی خود محروم می کنید .
مادرانی که در طی این سالها هنوز به دنبال محاکه آمران و عاملان این کشتارها هستند و شما با سکوت و کتمان حقایق و عدم پوزش از مردم ایران ، آمران و عاملان را از این جنایت مبرا می کنید . خمینی را که خود دستور به این کشتارها داد و عاملانی چون هیات مرگ را که امروزه باز هم در بیدادگاههای رژیم ولی فقیه برای آزادیخواهان حکم اعدام صادر می کنند.
این جنایت از حافظه مردم ایران نیز پاک نخواهد شد از حافظه کسانی که خبر این جنایت را شنیدند و در دل بیداد را فریاد زدند .
دستها لرزان و لرزان تر شدند
چشمها گریان و گریان تر شدند
ابروان افسرده و پیر و خمود
دستها لرزان و لبهامان کبود
هر کدامش دفتری از خاطرات
اری خاوران و گوهران نهفته در دل آن فراموش نخواهند شد و فریاد رهایی قهرمانانش برای همیشه طنین انداز.
جمعی از خانواده های زندانیان سیاسی قتل عام۶۷
شهریور۹۰

صدد برآمد تا خاوران را نابود و برای همیشه از اذهان پاک کند ولی باز هم فراموش کرده بود که خاوران میعادگاه است.