طی دیشب و امروز نزدیک به ۴۰ زندانی سیاسی که عمده‌ی آن‌ها از بازداشت شدگان بعد از انتخابات بودند از زندان اوین آزاد شدند. عمده‌ی بازداشت شدگان از شهروندانی هستند که در خیابان‌ها و در جریان تظاهرات‌ها بازداشت شده بودند که چیزی در حدود ۳۰ نفر از آزاد شدگان را تشکیل می‌دهند. اسامی هیچ‌کدام از روزنامه‌نگاران و … در میان اسامی آزاد شدگان به چشم نمی‌خورند. بسیاری از اسامی نیز برای اولین بار منتشر شده و تا قبل از آزادی نامی از آنان در رسانه‌های منتشر نشده بود.

این آزادی‌ها پس از آن به وقوع پیوست که عباس جعفری دولت‌آبادی، دادستان تهران روز شنبه خبر داده بود که این زندانیان به دلیل «ابراز پشیمانی» و «تقاضای عفو» با «عفو» آیت‌الله علی خامنه‌ای از زندان آزاد خواهند شد. وقتی به اسامی آزاد شدگان و پرونده قضایی و میزان محکومیت زندانیان آزاد شده نگاه کنیم می‌بینیم که این اقدام برای آزاد کردند زندانیان نه تنها عفو و گذشت زندانیان و آزاد کردن زندانیان نیست، بلکه یک شوی «تبلیغاتی» برای آیت‌الله خامنه‌ای و قوه قضاییه است.شوی تبلیغاتی به عنوان آزادی «هفتاد زندانی سیاسی».

برای مثال در میان آزاد شدگان نام محمد مختاری به چشم می‌خورد، زندانی که از ۴ مهر ماه ۱۳۸۹ برای یک سال حبس به زندان رفته است. امروز شش شهریور ماه است و وی ۱۱ ماه زندان را پشت سر گذاشته است. حدود سه هفته بازداشت قبلی داشته است و از دوران محکومیت‌اش تنها یک هفته باقی بوده است! آیا این زندانی تقاضای عفو و بخشودگی کرده و آقای خامنه‌ای ایشان را بخشیده است؟ پاسخ به این سوال مسلمن خیر است و نشان می‌دهد که چه اهداف تبلیغاتی روی این قضیه مستقر است.

در این میان برخی فعالین و سایت‌های خبری که بالطبع از آزادی زندانیان خوش‌حال می‌شوند به نوعی دچار هیجان‌زدگی شده و همراه به اعلام آزادی خبر «آزادی هفتاد زندانی سیاسی» را منتشر کردند. این در حالی است که این تعداد زندانی آزاد نشده‌اند و در حال حاضر نزدیک به ۴۰ تن آزاد شده‌اند. همان‌طور هم که گفته شد بسیاری از این زندانیان کم‌تر از ۶ ماه از دوران محکومیت‌شان باقی مانده و برخی دیگر نیز نیمی از دوران محکومیت خود را سپری کرده بودند و بر اساس قانون آزادی مشروط که حق هر زندانی است، می توانستند از آن بهره‌مند شده و آزاد شوند.

متاسفانه این هیجان‌زدگی و اعلام اشتباه این خبر بدون توجه به مسائلی که عنوان شد تنها از سوی سایت‌های خبری فارسی صورت نگرفت. برای مثال شبکه‌ی ملی تلویزیونی نروژ نیز از آزادی ۱۰۰ زندانی با عفو خامنه‌ای خبر داده است.

این مسأله به خوبی نشان می‌دهد که جمهوری اسلامی و قوه‌ی قضاییه که اهداف تبلیغاتی از این مساله در نظر داشتند را به خوبی اجرا کرده و در آن موفق بودند.

این کار تبلیغاتی و خلاف واقع در حالی صورت می‌گیرد که حسین رونقی ملکی وضعیت بسیار وخیمی در زندان دارد و باید برای درمان دست کم به مرخصی بیاید، اما چنین نمی‌شود. کبودوند چندین سال است که زندانی است و از یک مرخصی ساده محروم است، مسعود باستانی هنوز حتا برای یک بار به مرخصی نیامده است. احمد زیدآبادی، بهمن احمدی امویی و… بسیاری دیگر از زندانیان سیاسی نیز وضعیت به مراتب مشابه دارند. آقای خامنه‌ای چرا این زندانیان را از زندان آزاد نمی‌کند؟ عبدالله مومنی همین روزها به خاطر نوشتن نامه‌ای خطاب به خامنه‌ای که شرحی از شکنجه‌های‌اش در درون زندان بود با اتهامات جدید روبرو شده است.

در زیر نگاهی کرده‌ام به برخی از زندانیان که آزاد شده‌اند و میزان باقی مانده از دوران محکومیت‌شان و اسفتاده‌ای که قوه قضاییه برای تبلیغ از پرونده‌ی آنان کرده‌ است:

محسن مختاری: به یک سال زندان محکوم شده بود. ۱۱ ماه است که در زندان به سر می‌برد و بازداشت قبلی نیز در حدود سه هفته داشته است. بر این اساس تنها چند روز از محکومیتش باقی مانده بود.

محمد پورعبداله: ۵ ماه از دوران محکومیت‌اش باقی مانده بود و تا کنون به مرخصی نیامده بود

لاله حسن‌پور: نیمی از دوران محکومیت یک ساله‌ی خود را سپری کرده بود و بر اساس قانون آزادی مشروط می‌توانست از زندان آزاد شود.

زهرا جباری: وی نیمی از دوران محومیت چهار ساله‌ی خود را سپری کرده بود و بر اساس قانون آزادی مشروط می‌توانست از زندان آزاد شود. وی همچنین به خاطر شرایط بد روحی تحمل حبس را نداشته و چندی پیش به آسایشگاه امین آباد منتقل شده بود.

سوسن تبیانیان: وی به یک سال و نیم زندان یعنی ۱۸ ماه زندان محکوم شده بود که از این مدت ۱۶ ماه را در زندان بوده و حدود ۲ ماه دیگر از زندان آزاد می‌شد.

نازنین حسن نیا: به یک سال زندان محکوم شده بود در تاریخ ۱۰ بهمن ماه سال جاری محکومیت‌اش به اتمام می‌رسید. یعنی ۵ ماه دیگر.

کیوان فرزین: به دو سال زندان محکوم شده بود و یک سال و نیم بود که در زندان به سر می‌برد. شش ماه دیگر موعد آزادی وی از زندان بود.

ارسلان ابدی: به سه سال زندان محکوم شده و بیشتر از نیمی از دوران حبس خود را پشت سر گذاشته و بر اساس قانون آزادی مشروط می‌توانست از زندان آزاد شود.

امید شریفی دانا: به سه سال زندان محکوم شده و بیشتر از نیمی از دوران حبس خود را پشت سر گذاشته و بر اساس قانون آزادی مشروط می‌توانست از زندان آزاد شود.

آرتین غضنفری: با احتساب بازداشت قبلی‌اش حدود ۹ هم از دوران محکومیت یک ساله را پشت سر گذاشته و سه ما دیگر از زندانش باقی بود.

ابوالفضل قاسمی: به سه سال زندان محکوم شده بود و بیش از نیمی از دوران محکومیت را سپری کرده بود و بر اساس قانون آزادی مشروط می‌توانست از زندان آزاد شود.

میثم رودکی: به سه سال زندان محکوم شده بود و بیش از نیمی از دوران محکومیت را سپری کرده بود و بر اساس قانون آزادی مشروط می‌توانست از زندان آزاد شود.

امیر اصلانی: نیمی از دوران محکومیت را سپری کرده بود و بر اساس قانون آزادی مشروط می‌توانست از زندان آزاد شود.

امیر حسین قنبری: یک سال زندان محکوم شده بود و از باقی مانده دوران محکومیتش دوران کوتاهی باقی مانده بود.

روح اله میرزاخانی: وی از سال گذشته در زندان به سر می‌برد و تا اردیبهشت ماه جاری حکمی برایش صادر نشده بود. به نظر وی بدون حکم آزاد شده است.

آرش اعلایی: به شش سال زندان محکوم شده بود نیمی از دوران محکومیت را سپری کرده بود و بر اساس قانون آزادی مشروط می‌توانست از زندان آزاد شود. همچنین وی رای باز در زندان به سر می‌برد.

کیارش کارمانی: به ۲ سال و نیم زندان محکوم شده بود و از ۳۰ ماه دوران محکومیت حدود ۲۰ ماه یعنی بیش از نیمی از دوران محکومیت را سپری کرده بود و بر اساس قانون آزادی مشروط می‌توانست از زندان آزاد شود.

فاطمه خرمجو: بیش از نیمی از دوران محکومیت ۵ ساله را سپری کرده بود و بر اساس قانون آزادی مشروط می‌توانست از زندان آزاد شود.