پیام زندانی سیاسی ارژنگ داودی به مناسبت اولین سالگرد جانباختن شهید راه آزادی مردم ایران علی صارمی جهت انتشار در اختیار "فعالین حقوق بشر و دمکراسی در ایران" قرار داده شده است .متن پیام به قرار زیر می باشد:

با یاد خدا و با درود به تمامی جانباختگان راه آزادی بشر یاد علی صارمی گرامی باد ،

هم تبار ارجمند و هم بند مبارزم هفتم دی ماه سالگشت روزی است که با دستان نابکار دژخیم میهن بالای دار رفتی

علی جان روزی که می رفتی چرا نگفتی، مگر نباید پرسید به "کدامین گناه" چه بگوییم؟

علی جان، ما که تو را به عنوان یک انسان والا و یک مبارز قدیمی می شناختیم در پرواز ناباورانه ات بهت زده ماتم گرفتیم ، امان از دل همسر مهربان و دختران جوانت که در روزهای ملاقات همه دیدیم که چگونه چون پروانه های عاشق به دور تو پرپر می زنند.

علی جان، بعد ازظهر روز چهارشنبه 12 مرداد 1390 که در بند 209 زندان اوین با چشمان بسته از بازجویی شدن امتناع ورزیدم و هر چه سعی می کردند نه یک کلمه حرف زدم و نه حاضر به بازجویی شدم تا وقتی که سربازجو با مشت به پشت سرم کوبید و با خشم گفت "مثل صارمی می کشیمت بالا "من بلافاصله در جواب گفتم "چه مرد نازنینی بود حتما این کار را بکنید"بعد شروع به فحاشی به مجاهدین کرد در جواب وقتی گفتم اگر این همه که رژیم از مجاهدین می ترسد از خدا می ترسید حال و روز کشور به این کثافت و فضاحت کشیده نمی شد ناگهان یک سیلی غضبناک گوش چپم را چنان ترکاند که نیاز به عمل جراحی و نصب پرده مصنوعی دارد و هنوز بعد از 6 ماه از عوارض و عفونت آن در رنج هستم.

علی جان، از صلابت تو و همرزمان توست که دژخیم از نوشتن و یا بر زبان آوردن کلمه مجاهد امتناع کند و از یاداوری نامتان چنان بر خود می لرزد که عنان اختیار از دست می دهد و حرمت موی سفید امثال مرا چنین ناجوانمردانه زیر پا می گذارد .

علی جان اسطورۀ والا بلند پایدار ، دریغا شیرآهن کوه مردی که تو بودی

ارژنگ داوودی

معلم، شاعر، نویسنده

زندان رجایی شهر

آذر 1390