تلویزیون سی ان ان۲ آبان ماه، ولف بلیتزر، مجری برنامه سیچوئیشن روم: ... نظر شما در مورد فصل جدیدی که به‌زودی در عراق شروع می‌شود [خروج کامل نیروهای آمریکایی] چیست؟
آروا دیمن، خبرنگار: من به‌طور واقعی فکر می‌کنم که این فصل دیگری از تراژدی عراق است که به‌تدریج آشکار می‌شود، و من این حرف را بر اساس آن‌چه که طی سال گذشته رخ داده، یا بهتر است بگویم رخ نداده، می گویم. سال گذشته، دولت عراق نتوانست به‌طور کامل تشکیل شود، اوضاع امنیتی ابداً بهبود پیدا نکرده، خدمات پایه‌یی هم بهبود نیافته، در میان بسیاری از عراقیان، به‌خصوص در بغداد، یک بحث فزاینده‌ای وجود دارد که تنشهای فرقه‌ای دوباره در حال سر برآوردن است، نگرانیهای زیادی وجود دارد که دولت مالکی به‌طور واقعی مانند یک دیکتاتور عمل می‌کند، دیکتاتوری که سعی دارد وانمود کند که این یک دموکراسی است، و در نتیجه، بسیاری از عراقیان، به‌خصوص در بخشهای مرکزی کشور، اکنون نسبت به یکسال پیش، در مورد آینده خودشان، بسا کمتر خوشبین هستند. اوضاع بسیار بسیار تیره است.
مجری: برداشت شما از این‌که دولت نوری مالکی نتوانست حمایت کافی به‌دست آورد تا به نوعی توافقنامه استاتوی نیروها با آمریکا دست یابد، که اجازه دهد تعدادی نیروهای آمریکایی به‌عنوان مربی و مشاور در آن‌جا بمانند چیست، به‌خصوص با توجه به نفوذ ایران در دولت عراق
خبرنگار: ... وقتی که نوبت به موضوع دادن مصونیت می‌شود، در واقع همه عراقیان متفق‌القول هستند و نمی‌خواهند به نیروهای آمریکایی مصونیت بدهند، زیرا حوادثی را به‌خاطر می‌آورند که در گذشته رخ داده و در جریان آنها، عراقیان بی‌گناهی هدف گلوله قرار گرفتند...
هم‌چنین باید به یاد داشت که مقتدی صدر، یک تهدید بسیار بسیار جدی به‌عمل آورد و گفت اگر ارتش آمریکا فراتر از ضرب الااجل موجود باقی بماند، شبه‌نظامیان مهدی خود را دوباره فعال خواهد کرد تا نیروهای آمریکایی را هدف قرار دهند، و این چیزی است که دولت مالکی، و خود نخست‌وزیر، قطعاً در محاسبات خود آورده است. این موضوع، نفوذ او، و هم‌چنین نفوذ ایران را نشان می‌دهد، زیرا در آخر روز، این ایران بود که فراکسیون صدریها و فراکسیون مالکی را به هم جوش داد تا دولت کنونی را تشکیل دهند. خیلیها اکنون به این موضوع نگاه می‌کنند و می‌گویند که آمریکا، تا همین جا هم، به‌طور موثری عراق را تحویل ایران داده است.
مجری: و من می‌دانم که بسیاری از مقامات آمریکایی در این‌جا به همراه دیگران هستند که خیلی نگران می‌باشند از اینکه، در ماههای اخیر، دولت نخست‌وزیر نوری مالکی، از جمله شخص نخست‌وزیر، به‌طور موثری جانب بشار اسد را در جریان هرج و مرجی که در سوریه در جریان است، گرفته است و عراق را به دلایل عملی، با موضع ایران در حمایت از بشار اسد، هم سو کرده است. من می‌دانم که این، برای کسی که جریان تحولات در سوریه را دنبال می‌کند، منشأ یک نگرانی بزرگ است. نظر شما چیست؟
خبرنگار: این به‌طور قطع، یک نمونه روشن از میزان نفوذی است که ایران در عراق اعمال می‌کند، زیرا مالکی در گفتن این‌که باید به رئیس‌جمهور سوریه شانسی برای رفرم داده شود، لحن کاملاً قاطعی داشته است. او قطعاً جانب فعالان طرفدار دموکراسی را نگرفته است، امری که خیلی طعنه آمیز است...
هم‌چنین باید به این نگاه کرد که دولت مالکی، با تظاهرات، در خود عراق چه رفتاری کرده است. دیدبان حقوق‌بشر، عفو بین‌الملل و خود فعالین، همگی گزارشاتی در این مورد داده‌اند که چطور دولت عراق، خودش، به‌طور بی‌ملاحظه‌ای از نیروی قهر برای کنترل تظاهراتهایی که در داخل مرزهای خودش صورت می‌گیرد، استفاده می‌کند. اگر ما به آن‌چه که در منطقه رخ می‌دهد، و به تصویر بزرگتر آن نگاه کنیم، با تمام انقلابات مختلف و تغییرات فاحشی که در دنیای عرب در حال ظهور است، می‌توان تصویر روشنی را دید.
کشورها، تصمیم می‌گیرند که جانب این کشور را بگیرند یا آن یکی را. وقتی نوبت به سوریه می‌رسد، عراق به روشنی انتخاب کرده است که جانب دولت سوریه را بگیرد، به روشنی انتخاب کرده است که موضعی علیه آمریکا و علیه غرب بگیرد...